Cambodja

Hier is die dan weer! Het is al weer even geleden. Het schrijven van een weblog is toch een bezigheid die niet de hoogste prioriteit heeft tijdens het reizen. Eigenlijk ben je de hele dag druk met van alles en nog wat en in de avonden natuurlijk socializen met andere backpackers dat het schrijven van een leuk verhaaltje er bij in schiet. Inmiddels ben ik al weer anderhalve week in vietnam en heb ik het prachtige Cambodja al weer achter mij gelaten. Mijn laatste verhaal stopte in de stad Pakse in Laos waar ik flink ziek was geworden door mijn amandeltjes. Dit heeft mij doen besloten om het roer maar eens flink om te gooien. Na het thaiboksen was het voornamelijk elke avond feesten en veel roken (sigaretten geven ze hier bijna gratis weg). Dit is waarschijnlijk de reden dat mijn amandeltjes flink gingen tegenstribbelen. Dus inmiddels al 6 weken gestopt met roken en zo nu en dan een lekker biertje. Daarnaast ook elke dag hardlopen en wat andere oefeningen. Dus op dit moment heerlijk fit! Daarnaast is het geweldig om, met name, in de grote zoals Pnom Penh, Saigon en Hanoi te hardlopen, maar daarover later meer.

Op 6 november was mijn visum voor Laos afgelopen en was het tijd om naar het land van Angkor Wat en de Khmer Rouge te gaan. Rond een uur of 8 ben ik op de bus gestapt richting de Cambodjaanse grens. Van te voren wist ik natuurlijk al dat Cambodja zeer hoog scoort op de internationale corruptheidsindex en dat het krijgen van een visum in de meeste gevallen meer kost dan het officiële bedrag van 20 dollar. Eenmaal bij de grens gekomen begon het al met een health check. Er moet een papiertje worden ingevuld met gezondheidsgegevens en ze meten je temperatuur met een zeer geavanceerde thermometer. Volgens mij bestaat deze nog niet eens in de westerse wereld.... J. Dit koste 1 dollar en mijn adelaarsogen kon ik zien dat het ingevulde papiertje richting de prullenbak ging. Vervolgens was het tijd voor het officiële gedeelte, het kopen van het visum. Deze was 2 dollar duurder dan normaal omdat het weekend was. Dit geld verdwijnt natuurlijk in de zakken van toch altijd vriendelijk lachende cambodjanen achter de grenspost. Uiteraard is het 7 dagen per week weekend of is er altijd wel een speciale dag. Na het visum moest er nog een stempeltje in je paspoort en dit koste ook weer 2 dollar. Dus in totaal 25 dollar uitgegeven voor een visum. Dit valt nog mee want er zijn grensovergangen die veel erger zijn dan deze. Eenmaal de grens over was het tijd om verder te gaan. Hier kwamen we al snel achter 1 van de grootste talenten van cambodjanen, namelijk zoveel mogelijk mensen in een minibus stoppen. Met z'n allen inclusief bagage in de minibus. Het zou maar even duren en dan zouden we verder gaan in een grote bus. Ik had al zo'n voorgevoel dat dit wel eens niet het geval zou kunnen zijn. Onderweg werden er nog diverse cambodjanen opgepikt die ook nog in de bus moesten. Hierdoor werd het een erg leuke mix van mensen en was het erg gezellig. Onderweg werd er nog 3 keer van minibus gewisseld. Geen idee waarom maar het was erg grappig om te zien dat enkele medereizigers al helemaal gestrest en chagrijnig waren. Ik zie er toch allemaal wel de humor van in en het blijft 1 van de vermakelijkste dingen van het reizen. Uiteindelijk kwamen we toch bij de grote bus en gingen we verder naar Siem Reap, de toegangspoort naar Angkor Wat. Eenmaal aangekomen bleek alleen het hotel van de neef van aardige kerel van de touroperator nog open te zijn. Vandaar dat de busreis zo ontzettend lang duurde en ze naar mijn idee een flinke omweg hebben genomen.... Het was een klein scammetje... haha. Toch maar het hotel genomen en de kamer gedeeld met een zwitser en een japans meisje. Het japanse meisje blonk niet bepaald uit in het hebben van kennis van de engelse taal. Feitelijk sprak ze eigenlijk bijna geen woord engels. Het blijft mij toch een raadsel hoe zij zich red in een omgeving waar engels de voertaal is. De volgende dag ben ik samen met de zwitser naar een ander guesthouse gegaan. We vonden er eentje vlakbij het centrum en voor het astronomische bedrag van maar liefst 2 dollar (1,5 euro) per nacht hebben we een kamer gedeeld. Natuurlijk komt iedereen naar Siem Reap voor Angkor Wat. Een verzameling van diverse eeuwenoude tempels en een stad. Na de val van het Khmer rijk in de vergetelheid geraakt en ontdekt door de fransen in de jungle en nu de nationale trots van Cambodja. Het wordt tevens gerekend tot 1 van de nieuwe wereldwonderen. De zwitser die had ontmoet die wou slechts 1 dag de grootste tempels bezichtigen in een tuk-tuk (kleine vervuilende 3-wielertjes). Aangezien ik erg sportief bezig ben heb ik besloten om een 3 dagen ticket te kopen en alles te bezichtigen op de fiets. Uiteindelijk per dag zo'n 50 kilometer gefietst op mijn hightech Cambodjaanse barrel. De tempels hebben mij geen moment verveeld omdat ze allemaal worden gekenmerkt door een geheel eigen architectuur. Het mooiste van allemaal was natuurlijk de Angkor Wat tempel (de grootste en populairste) maar ook de Bayok tempel deed mijn mond openvallen van verbazing. Een tempel met diverse gezichten van goden er in verwerkt. Echt prachtig om te zien. Het was al het gezweet op de fiets meer dan waard. Ik zou zeggen... bekijk de foto's en beoordeel zelf hoe mooi het is. Na 3 dagen Ankor Wat was het tijd om verder te gaan naar de volgende plaats. Van een aantal mensen had ik gehoord dat Battambang een leuke plaats was om heen te gaan. Zo gezegd zo gedaan. Het leuke was dat het mogelijk is om een boot te nemen vanuit Siem Reap in plaats van de bus. Natuurlijk hiervoor gekozen! De bootrit was echt prachtig en voerde ons langs een vogelreservaat en diverse floating villages. Na 6 uur genieten en ouwehoeren op de boot kwamen we aan in Battambang. Samen met 2 nederlanders heb ik een tuk-tuk gedeeld naar een hotel. Nu was de stad zelf niet zo heel speciaal en zelfs een beetje saai voor de 2^de stad van Cambodja. Het mooie was de omgeving van de stad. 's Avonds had ik hele aardige Cambodjaan ontmoet die ook een motorbikedriver bleek te zijn. Hij wou mij de volgende dag wel de hele dag rondrijden in de omgeving voor 10 dollar. Dit leek me wel een geschikte prijs dus de volgende dag vroeg achterop de motorbike gesprongen en genoten van de prachtige rurale omgeving, de tempels en eeuwenoude monumenten. Hier was ook mijn eerste kennismaking met het regime van de Khmer Rouge. Voor wie dit nog niet weet. De Khmer Rouge, geleid door Pol Pot, heeft in de jaren 70 naar schatting 2 miljoen cambodjanen om het leven gebracht. Het regime streefde naar een volledige agrarische maatschappij waarbij productie van met name rijst het belangrijkste was. Iedereen die een andere taal sprak of goed opgeleid was liep de kans om te worden vermoord. Zelfs het dragen van een bril was aanleiding om iemand te vermoorden. Dit gebeurde vaak op de meeste verschrikkelijke manieren. Tijdens de rit met de motorbike gingen we bij 2 grotten kijken, deze zijn bekend onder de naam ‘killing caves'. De eerste grot werd gebruik om vaak nog levende baby's en kleine kinderen naar beneden te gooien. De andere werd gebruikt om volwassenen naar beneden te gooien. Via een trap kon je naar beneden waar nog allerlei botten en schedels lagen. De chauffeur die wou niet mee naar beneden omdat het te confronterend voor hem was. Veel familieleden van hem zijn tijdens het regime van Pol Pot om het leven gebracht. Cambodjanen zijn echt superaardige mensen die altijd lachen, maar als je met ze praat dan merk je wel dat er ook nog heel veel pijn uit het verleden zit. Het is moeilijk voor te stellen dat er in zo'n prachtig land 1 van de grootste genocides ooit heeft plaatsgevonden. De dag eindigde met de vleermuisgrot. Elke rond rond 6 uur in de avond komen er miljoenen vleermuizen uit een grot om op jacht te gaan. Dit was een erg indrukwekkend gezicht. Een grote zwerm van vleermuizen die ruim 2 uur aan 1 stuk doorgaat. De volgende dag was het weer tijd om te gaan. De hoofdstad van Cambodja, Pnom Penh, was de volgende bestemming. De eerste dag heb ik daar een duitse meid en een Ier ontmoet. Samen hebben we een tuk-tuk gedeeld naar de Killing Fields en de Tuol Sleng gevangenis. Deze hebben allebei erg veel indruk op mij gemaakt. Het is te bizar voor woorden wat er allemaal onder het regime van de Khmer Rouge is gebeurd. Het killing field in Pnom Penh was een soort kamp waar mensen werden heengebracht om te worden vermoord. Hiervoor gebruikten ze geen kogels, omdat dit te duur was. De meeste mensen werden doodgemaakt met kapmessen, knuppels, een schop en zelfs een deel van de palmboom. Dit specifieke deel heeft kleine tandjes en lijkt op een zaag en werd gebruikt om de keel van mensen door te zagen. Het meest indrukwekkend was de Killing Tree. Deze boom werd gebruikt om baby's en kleine kinderen dood te maken. Ze werden opgepakt aan hun benen en net zo lang tegen de boom geslagen tot ze dood waren. Vaak nog voor de ogen van hun moeders... Het bezoek aan de Tuol Sleng gevangenis was minstens net zo indrukwekkend. Deze voormalige school is door de Khmer Rouge omgebouwd tot een gevangenis waar gevangen werden gemarteld op de meest vreselijke manieren. Slechts enkelen hebben deze gevangenis overleefd omdat ze bijzondere kwaliteiten zoals bijvoorbeeld fotografie, schilderen of muziek. In de gevangenis hangen nu diverse foto's van gevangen die zijn gemarteld en schilderijen die de martelingen uitbeelden. De volgende dag was het tijd voor een walking tour door de stad. Deze tour heb ik samen met een kiwi (nieuw zeelander) gedaan. Diverse tempels bekeken en natuurlijk naar het Royal Palace geweest. Mijn dag in Pnom Penh begon altijd om half 7 in de ochtend met een pittig stukje hardlopen over de boulevard en daarna wat push ups en wat touwtje springen. Ik weet niet hoe de Aziaten het doen maar ze zijn allemaal rond 5 uur op oefeningen te doen. Lopend over de boulevard kom je groepen mensen tegen die streetdance, tai chi of steps aan het doen zijn. Daarnaast zijn er ook veel aziatische hardlopers of spelen ze voetbal. Echt geweldig om te zien en kenmerkend voor de grote steden. Ik ben inmiddels al verliefd op steden als Pnom Penh en Saigon. Op elke straathoek kun je heerlijk eten en de parken zijn geweldig om te socializen of te sporten met de lokale bevolking. Na een paar dagen Pnom Peng ben ik naar Sihanoukville gegaan. Dit is de badplaats van cambodja dus dat betekent strand! Het stadje zat helemaal vol met backpackers die zich elke dag volgieten met allerlei soorten drank. Aangezien ik dit wel een beetje heb gehad ben ik hier maar 2 dagen gebleven. Na Sihanoukville ben ik naar Kampot gegaan. Kampot was mijn laatste Cambodjaanse bestemming voordat ik naar vietnam zou gaan. In Kampot ben ik uiteindelijk 8 dagen gebleven omdat het een heerlijk lekker rustig stadje was. Rustig aan de rivier gelegen, een groot nationaal park om de hoek en prachtige zonsondergangen en een erg leuk guesthouse. In Kampot heb ik ook mijn duitse vrienden Lukas en Florian uit Laos weer ontmoet. Toch superhandig dat Facebook! Samen met hen en onze Zuid Koreaanse vriend Mike (elke zuid koreaan heeft een Amerikaanse naam, geen idee waarom) zijn we een dagje naar Kep geweest. Kep is een kustplaats die bekend staat om zijn heerlijke krab. Dat moet natuurlijk gegeten worden dan! Samen een kilo krab gekocht voor 3,5 euro, wat inktvis en 2 voor mij totaal onbekende vissen. In het parkje alle vis opgegeten en daarna heerlijk vers fruit gegeten. Deze lunch staat toch zeker in mijn top 5 van beste lunches ooit J. Dit was het verhaal over cambodja. Ik heb maar wat korter gehouden want het vorige verhaal was zo'n lap tekst. Misschien toch goed om elke 2 weken een verhaaltje er op te zetten, maar dat merken jullie vanzelf of dit gaat lukken. Inmiddels dus in vietnam wat me ook uitstekend bevalt en daarna naar China waar het lekker winter is dus sneeuw zal ik ongetwijfeld nog zien. Gelukkig kosten jassen, lange broeken en mutsen hier bijna niks. Een northface windjack voor 6 euro... lachertje. foto's: http://www.facebook.com/media/set/?set=a.2280299842714.2108859.1105330831&type=1&l=2b413a9d8e